අතීතයේ

මම මේ ලියමන දේවල්  දේවල් නිසා ඔබ අමනාප වීමට ඉඩ ඇත. නමුදු මට යුද්ධය නිසා ඉරිතලා ගිය ලාංකේය සමාජය පෙනේ. හෙම්බත් වුන මුහුනු වල අපේක්ෂා භංගත්වය නිතර දකින්නෙමි. පාලකයින් ද යුද්ධයට උඩ ගෙඩි දෙමින් කෑගසන උන්ගේ දු පුතුන් පිට රටවලද නොයෙකුත් තැන් වල වැජබෙද් දී උතුරේත් දකුණේ ත් එකිනෙකා හමුමේ ජීවිත අහිමි කරගන්නා තරුණ ජීවිත මා දකින මම සාපලත් ලාංකේය වැඩිහිටි පරම්පරාව විසින් කඩේ යාවනු ලැබුු අපේ පරම්පරාව ගැන දුක් වෙමි. මා උපන් දේශයේ වසර 2500 ඉතාිහාසයට පෙර 1989 දී එනම් වසර 20 කට පෙර අතීතයේ ම්ලේච්ඡ භාවය මහද පෙලයි. සත්‍යය කටු ඔටුන්නක් මෙන් රැගෙන යන්නාගේ රුධිරයෙන් වන්දි ඉල්ලන දේශයකදී මා වටා මුණ ගැහෙන මිනිස් ආත්ම මා කම්පනය කරමින් ඇත.

« නින්ද

සූ අක්කාට පමණයි »